“Haal diep adem en waar je voel je het?” Waar voel ik het? Die pijn en dat verdriet van dat trauma? En niet 1 traumadingetje, nee…mijn leven was een langere tijd niet leuk. Durf ik te voelen wat ik jarenlang heb verdoofd? Potverdorie, ik ben niet voor niets weggelopen voor mijn gevoel.
Ik haal diep adem en leg mijn handen op mijn buik. Met het ademhalen komen de tranen. Het doet pijn, maar ik adem door. Kennelijk ben ik in staat om door de pijn heen te ademen. Het lucht op en ik voel dat er van alles in beweging is gezet.
Ik heb aan 1 sessie niet genoeg en we spreken vaker af. Elke sessie kom ik dichter bij mijn gevoel. Elke sessie voel ik meer connectie met mezelf en het kleine meisje in mij. De paarden helpen om in het hier en nu te blijven.
Een magische plek noem ik het. Als ik naar jullie toe rij in Gendt voel ik me onderweg al rustiger worden. Alles werkt mee tijdens de sessie bij de paardjes. De dieren, de kaarten die ik uitkies en zelfs het weer. Bij jullie leer ik opnieuw voelen en ik accepteer dat mijn gevoel er mag zijn.
Het valt niet mee. Ik ben opgegroeid in een onveilig thuissituatie. Er was sprake van verslaving, huiselijk geweld en psychische kwetsbaarheid. Op 16 jarige leeftijd ben ik in de prostitutie beland. De rode draad in mijn leven is mishandeling, psychische kwetsbaarheid, verslaving, mensenhandel en prostitutie.
Ik heb diverse (verkeerde) diagnoses gehad, opnamen in klinieken en in detentie gezeten. Er is mijn verteld dat mijn trauma te complex was, ik kon geen traumaverwerking doen. De paarden kijken niet naar mijn dossier, de coach zegt niet dat mijn problematiek te complex is. Bij paardencoaching ben ik welkom en mag ik zijn.
Ik start de sessies vanuit het hier en nu, de Vanessa die ik nu ben. Ik leer mijn gevoel te accepteren. Door de sessies bij Els leer ik dat mijn gevoel er mag zijn en dat ik niet verzuip in emoties als ik mijn gevoel durf te voelen. Het voelen overspoelt met niet en ik ga de connectie aan met het deel van mezelf dat ik zo verwaarloosd heb. Gevoel wil gewoon gevoeld worden.
Dankzij de Keulseweg Foundation kan ik nog meer sessies doen. Sessies die zo ontzettend nodig zijn voor mijn herstel. Ik maak grote stappen en elke keer ga ik een stuk beter weg dan dat ik kwam.
Dan komt de laatste sessie. Ik sta in de bak. Els staat aan de andere kant. Wij kijken elkaar aan en ik voel het…het is klaar voor nu. Ik heb al ruim 30 jaar met de hulpverlening te maken. Wat ik hier in een paar sessies heb bereikt met Els, de paardjes en de kaartjes, dat is magisch.
Met dank aan Keulseweg Foundation en Spiegeloogies
Liefs, Vanessa
